We zijn onlangs met een groep specialisten in Uganda geweest om daar een bijzondere bijdrage te leveren aan de plaatselijk volksgezondheid... Lees hieronder het van dag tot dag verslag en bekijk de foto's!
Zondag 16-10-2016.
Vandaag ben ik in Jinja aangekomen. De twee Ugandese tandartsen die het team komen versterken, hebben zich tijdens het overleg bij ons vervoegd. Het team is compleet, we kunnen beginnen!
Wilt u meer weten over het werk in Uganda? Lees dan ook vooral deze leuke blogs!!
Maandag 17-10-2014.
De werkweek is begonnen!!
Vandaag zijn we naar Busana gereisd. Wij per boot en de materialen per auto. Hier is voor gekozen, omdat de auto meer dan een uur onderweg is. De wegen zijn namelijk erg hobbelig en niet geasfalteerd.
Busana is net als veel andere dorpen in Uganda erg arm. Om de kinderen toch enige opleiding te bieden is er een school gesticht door de Ugandese Job en zijn Nederlandse vrouw Jennie. Op deze school zitten zo rond de 300 kinderen. Het is afhankelijk welke dag van de week het is, hoeveel kinderen daadwerkelijk aanwezig zijn.
Vandaag waren er helaas meer ziekmeldingen dan normaal. Soms 16 per klas. Wanneer je kijkt naar de om mag van de klas is gerust te stellen dat je in Nederland nooit zulke grote klassen gaat treffen.
Er is begonnen met de jongste kinderen. Dat begroot je toch. Kleintjes van een jaar of 3 4 die ALLEEN naar de tandarts gaan. Voor de ouders is het gewoon niet mogelijk om het werk te onderbreken. Ondanks hier en daar een traan, is geen van de kinderen onbehandeld het lokaal weer uitgegaan. Daarna werden er steeds andere klassen gebracht en werden de patiënten ouder. Omdat we mooi hadden doorgewerkt, bleef er tijd over om mensen uit het dorp zelf de kans te geven om zich te laten behandelen. Ook enkele leraressen en leraren hebben wij van de pijn af kunnen helpen.
Voor iedereen op deze school was het de eerste keer dat ze bij een tandarts kwamen en konden worden geholpen. Stel je voor, sommigen zijn al ouder dan 60 jaar!!
Een klas had enkele liedjes voor ons ingestudeerd. Deze liedjes worden gebruikt om de Engelse taal te leren. Als dankjewel kreeg iedereen van het team een handgemaakte pop!!
Op naar morgen!!
Dinsdag 18-10-2014.
De tweede werkdag zit er weer op.
Vandaag werkten we in een kerk in Polota. Het centrum van Polota is Kakira Sugar Work. Hier wordt suiker gewonnen uit suikerriet. Door de omwonenden wordt er veelvuldig op stengels suikerriet gekauwd. Deels vanwege de zoete smaak, deels om de honger te vergeten/ te stillen. In deze sloppenwijk heerst echte armoede. Wat hier onder verstaan wordt zijn gezinnen die met grote regelmaat niet te eten krijgen. Geen veilige huizen, veel zijn opgebouwd met golfplaten. Geen geld om producten te kopen. Vaak lopen de kinderen in hele oude kleren met zeer veel gaten. Wanneer ze de schooluniformen dragen, is het redelijk tot zeer netjes. Hoe zij de kleren zo schoon kunnen krijgen met al dat rode stof is mij een raadsel... De wc zijn latrines met een mooi diep gat in de grond. De muren nog net van steen, maar het dak en de deuren zijn van golfplaten.
Vandaag varieerde de leeftijd enorm. Van zeer jong, tot aardig op leeftijd. Hoe dapper en zelfstandig de kinderen zijn, blijf ik mij over verbazen.
Opeens stond er een meisje bij de deur. Ze kon heel duidelijk aangeven wat het probleem was. Meiske zal rond de 4 jaar oud geweest zijn. Misschien net 5. Niemand in de omgeving kende haar. Dit betekent dat zij van ver is komen lopen om geholpen te kunnen worden.
Morgen gaan we weer verder, want helaas hebben we veel mensen moeten teleurstellen.
De verslagen op de site van Stichting HUg zijn zeker een aanrader om te lezen: --> -->
Woensdag 19-10-2014 en donderdag 20-10-2014.
Werkdag drie en vier zijn inmiddels naar volle tevredenheid afgesloten.
Natuurlijk zouden we zeker graag meer mensen willen helpen, maar over respectievelijk 149 en 160 geholpen mensen mogen we niet ontevreden zijn.
Taal is soms wel een echte barrière. Dan is het noodzakelijk om een goede tolk erbij te halen om het probleem duidelijk te krijgen of iets uit te kunnen leggen. Gelukkig kunnen, naast de Ugandese tandartsen, de mannen van de sterilisatie en de chauffeur ons daar prima bij ondersteunen.
Er wordt gezegd dat het regenseizoen is begonnen. Naast enkele stortbuien gedurende de nacht, is er overdag weinig van te merken. Het wordt wel steeds warmer, dat maakt het werken iets zwaarder. Het zweet loopt soms zo onder je handschoenen vandaan... maar we dragen dan ook twee paar handschoenen. Toch maken al die blije gezichten en dankbare woorden heel veel goed. Ik zou niet weten hoe vaak de dominee ons gezegend heeft, maar hij is in ieder geval drie keer geweest ons te bedanken voor onze inzet. Ook veel geholpen mensen bedanken je echt wel vaker dan een keer..
Vanwege een klein ongelukje van een van de groepsleden (gevolg: gekneusde ribben), is de route via de hoofdingang het meest wenselijk. Dit is best een belevenis. Foto's van de bewaking maken is uit den boze. Bij de slagboom wordt het kenteken van de bus iedere keer op een lijst genoteerd wanneer we het terrein op en af gaan. Met behulp van een spiegel wordt onder de bus gekeken of daar geen verdachte dingen aanwezig zijn. Een kleine kilometer verder ga je door de poort. Vervolgens kom je in een stuk sloppenwijk die er "redelijk" uit ziet. Ook is er een gevangenis aanwezig. De gevangenen komen echter in geel tenue gewoon buiten.
Morgen is de laatste werkdag. Gezien het aantal wachtende mensen die wij niet hebben kunnen helpen vandaag, ben ik bang dat er veel mensen teleurgesteld moeten gaan worden. Iets waar we als groep nu al tegen op zien.
Wilt u de andere verslagen ook lezen? Klik dan op de volgende link.
Vrijdag 21-10-2014. De laatste werkdag.
Vandaag is de werkweek afgesloten.
Tegen 8:30 uur kwamen we weer bij de kerk aan. Er stond al een behoorlijke groep mensen te wachten. Snel hebben we alles klaar gezet en zijn weer van start gegaan. Ondanks dat er iemand wegens een vak is uitgevallen, liep het vandaag weer mooi.
Hoe vervelend ook, er zal een moment komen dat je moet aangeven te stoppen. Tegen 13:00 uur is de deur gesloten. Helaas stonden er nog wel mensen bij de deur te wachten, maar er moest ook nog veel worden geteld en ingepakt. Immers is het wel noodzakelijk om te weten hoeveel tangen, spiegels, sondes en degelijke er aanwezig zijn.
Al met al kijk ik op een zeer geslaagde week terug. De samenwerking en sfeer in de groep is heel fijn. Doordat het zo goed liep, was het mogelijk om onder zwaardere omstandigheden toch veel werk te verzetten. Ik ben mij ervan bewust dat in Nederland zo niet gewerkt kan en mag worden, maar soms zijn de omstandigheden niet anders.
